Հարուկի Մուրակամի. Սպիտակ սուտը. վերլուծություն

Ես կհամաձայնվեմ Հարուկիի Մուրակամիի խոսքին: Այդ գրախոսություն գրողի խաբեությունը, որ նա կարդում է իր մտածված գրականությունը, այդ խաբեությունով նա ոչ մեկին չի վնասում: Դա խաբել չէ, դա ուղղակի թերագնահատում է: Եվ իմ կարծիքով այդ սպիտակ սուտը բոլորս էլ ունենք: Այսինքն մենք խաբում ենք մեզ, որովհետև երբ դու խաբում ես դու չես հավատում դրան: 

Պատմվածքը ինձ համար շատ հետաքրքիր էր:

Պատմվածքը կարող եք կարդալ այտեղ`