Գրաբարյան թարգմանություն

Մի անգամ այս հովանը անցնում եր մեկի այգիների մտոտվ և այգիները էտելու ժամանակին էր։ Նրան մի մարդ ձայն տվեց այգում և ասաց․ <<օրնիր տեր եպիսկոպոա, մեց և այգիները >>։ Հովհանը ասաց <<փուշ և տատակ թող բանի >> այրն ասաց․ <<քո մարմնի վրա փուշ և տատակ թող բուսնի, քանի որ իզուր տեղը անիծում ես մեզ>> ԵՎ աստված հրաշքներ գործեյ, քանի որ, երբ եպիսկոպոսը գնաց իր վանքը Նրա վրա հատվածներ հասան․նրա մարմնի բոլոր անդամները կարծես փշից սկսեցին ծածկվել։ ԵՎ մեծ արագուցյամբ ընկավ չարաչար հատվածների և տենջանքների մեջ, և օրեր շարունակ մեծ տագնապի մեծ էր։ ապա հղեց իր մոտ կանչեց այգեպանին, աղաչեց նրան աղոթել իր համար որպեսզի փրկի նրան ցավերից։ այգեպանն ասաց․ <<իսկ ես ով եմ, որ կարողանամ մեկին օրհնել կամ անիծել այնել եպիսկոպոսին >>։ իսկ նա այնժամ նախատեց նրան, մինչեվ այգեպանը հանչն առավ աոթքները և ասաց, <<Տեր աստված, դու գիտես որ ես մեղավոն և անարժան մարդ եմ, չգիտեմ ինչպես  ընկա այս փորձանքքի մեջ։ դու ձրկիր ինձ այս չարից քանի որ ասւմ են դու անիծեցիր եպիսկոպոսին և քո ասածով եղավ։քանի որ մահն ինձ համար ավելի լավ էր, որովհետև չգիտեմ ինչ են իմ մասին ասում>>։ և այս ասելուվ բժշկեց եպիսկոպոսին և սկեսեց ամբողջ մարմնից փշեր դուրս թափել, որոնք խոտերի նման էին։ շտապ բժշկեց և վեր կացավ։