17-րդ դարի սկզբին Հայոց ազատգրական պայքարը հասել էր իր վերելքի: Դրա համար կային մի քանի նախադրյալներ: Առաջին՝ ազատագրական պայքարում հետաքրքրվել էին Հայ ունևորների խավը: Այդ հարցը քննարկելու համար, 1677թ.-ին Ամենայն հայոց կաթողիկոս Հակոբ Ջուղայեցին Էջմիածնում գաղնի ժողով գումարեց, որին մասնակցում էին 12 գործիչներ: Ժողովը որոշեց Եվրոպայից օգնություն խնդրել: 1978թ.-ին կաթողիկոսի գլխավորությամբ ստեղծվեց պատվիրակություն, որը մեկնեց Կոստանդնուպոլիս՝ Եվրոպայի հեըտ բանակցելու համար: 1680թ.-ին Կաթողիկոսը մահանում և պատվիրակությունը վերադառնում է Հայաստան: Իսրայել Օրին անջատվում է պատվիրակությունից և մեկնում է Ֆրանսիա: Այնտեղ մտնելով զինվորական ծառայություն մեջ ՝ ստանում է սպայի կոչումը և տեղափոխվում է Սրբազան Հռոմեական կայսրություն, որտեղ ծառայում կայսրընտիր իշխան Հովհան Վիլհելմի հոտ: Գերմանիան այդ ժամանակ պայքար էր մղում Օսմանյան Թուրքիայի հետ: Իսյարել Օրին պատմում է նրան ազատագրական պայքարի մասին: Վիլհելմը խոստանում է օգնել և Օրին նրա խորհրդով վերադառնում է հայրենիք: Մելքի Սաֆրազի աջակցությամբ Անգեղակոթ գյուղում 1699թ.-ին գումարվում է գաղնի ժողով:
Комментарии
Отправить комментарий