Ազատության իմ բանաձևը

Երեկ մի կայքում շատ հետաքրքիր միտք հնչեց «Մարդիկ լիարժեք ազատ չեն․ նրանք նման են ծառերի, որոնց մի կողմը կախված է մոլորակից, իսկ մյուս կողմը նայում է դեպի երկինքը»։ Ինչպես կարող ենք հասկանալ այս խոսքը։ Այսինքն հետևելով այս մտքին, կարող ենք ասել, որ մարդը բոլոր դեպքերում կախված է ինչ-որ բանից։ Աշխատողը կախված է աշխատանքից, երեխան իր մորից։ Դա ֆիզիկական ազատությունն է, բայց նաև կա մտովի ազատություն, որը նշանակում է լինել ազատ քո ընտրության, մտքերի և քո գաղափարների պարագայում։ 

Ցավոք, շատերը ազատությունը շփոթում են անկարգության հետ։ Մարդը ինչքան էլ ազատ իրեն չզգա, նա պետք հետևի օրենքներին, որոոնք ընդունված են հասարակությունում։ Ազատությունը հասարակությունը պետք է ռացիոնալ օգտագործի, որպեսզի ստացվի քաղաքակիրթ հասարակություն, որտեղ ամեն մեկը գիտի իր իրավունքները։