Աշունը ռուս պոետների բանաստեղծություններում|Թարգմանական նախագիծ

Աղբյուրը

Բնությունն ունի բազմաբնույթ իմաստ ունի ամբողջ աշխարհի համար։

Աշնանային բնությունը - անձրևային օրերի ռոմանտիկան է։ Յուրաքանչյուր ռուս բանաստեղծ, կոմպոզիտոր և գրող ունի ամենաքիչը մեկ ստեղծագործություն աշնան մասին։ Ռուս հայտնի հեղինակները՝ Եսենինը, Պուշկինը, Գրիբոյեդովը, Չեխովը, Լոմոնոսովը, Տոլստոյը նկարագրել են աշունը՝հիմնվելով իրենց մտքերի, հիշողությունների և ապրումների վրա: Եվ աշունը որպես թեմա մինչ օրս արդիական է ժամանակակից գրողների համար։

Աշունը ռուս գրողների ստեղծագործություններում կրում է երազկոտ և միաժամանակ դրամատիկ պատկեր: Բանաստեղծները աշունի մասին գրում են ջերմության և սիրո հատուկ նոտայով։ Օրինակ՝ Եսենինը իր «Закружилась листва золотая» բանաստեղծությունում։

«Я сегодня влюблен в этот вечер,

Близок к сердцу желтеющий дол.

Отрок – ветер по самые плечи,

Заголил на березке Подол».

Բանաստեղծության մեջ հեղինակը հիշում է իր հայրենի գյուղը ՝ դրանից հազարավոր կիլոմետրերով հեռու։

Աշունը ռուսական պոեզիայում

Աշունը բոլոր ժամանկների քնարերգություն է։ Ենթադրվում է, որ աշնանային շրջանում մարդիկ ավելի հանգիստ են դառնում կամ, ընդհակառակը, դեպրեսսիա են ձեռք բերում: 

Անդրադառնանք Ալեքսանդր Պուշկինի ստեղծագործություններին։ Նկատելի է, որ իր ամենահաջողված «Евгений Онегин» վեպում Պուշկինը շատ մանրամասն նկարագրում է աշունը։

«Уж небо осенью дышало,

Уж реже солнышко блистало,

Короче становился день,

Лесов таинственная сень»

Աշուն ռուս գրողների ու բանաստեղծների ստեղծագործություններում

Տարեցտարի ռուս գրողները՝ Պուշկինը, Եսենինը և մնացածները վերադառնում էին աշնան թեմային իր ստեղծագործություններում։ Այսպես աշնան ամիսները մեծ համբավ բերեցին հայտնի կոմպոզիտոր Պյոտր Չայկովսկուն: «Աշնանային երգը»-ում Չայկովսկին ստեղծել է հանդարտության և մթնոլորտ ՝ շեշտը դնելով ռուսական բնության գեղեցկության մաշտաբի վրա։

Տյուտչևը, որին նաև անվանում էին նաև լանդշաֆտի վարպետ: Նա տաղանդ ուներ նկարագրելու բնությունն իր ողջ մաշտաբով, անկախ եղանակից: Նա տաղանդ ուներ կենդանացնել անշունչ առարկաներ ՝ խաղալով նրանց հետ վառ էպիտետների և համեմատությունների միջոցով: Տյուտչևին այնքան մոտ էր աշնան ռոմանտիզմին, որ նա աշնանը մասին առանձին գործ էր գրում։

«Есть в осени первоначальной,

Короткая, но дивная пора -

Весь день стоит как бы хрустальный,

И лучезарны вечера»

Նա աշունը ներկայացնում է որպես շատ նուրբ ու թեթև մի բան ՝ ստիպելով ընթերցողին սիրահարվել այդ տողերին և աշնանը։

Ի տարբերություն Տյուտչևի, Բալմոնտը այլ կերպ էր մտածում։ Կարդալով և վերլուծելով Բալմոնտի «Осень» բանաստեղծությունը տպավորություն է ստեղծվում, որ աշունը իր ամենաչսիրած ժամանկն։

«Поспевает брусника, стали дни холоднее,

И от птичьего крика, в сердце только грустнее.

Стаи птиц улетают, прочь, за синие море,

Все деревья блистают в разноцветном уборе.

Солнце реже смеется, нет в цветах благовонии,

Скоро Осень проснется и заплачет спросонья»

Բայց ամենից շատ զարմացնում է Նեկրասովը, ով նկարագրեց սոսկալի աշունը այնքան վառ, ինչպես ոչ ոք չէր կարող: Նեկրասովը հայտնի է իր համարձակությամբ այն բանից հետո, երբ նա իր բանաստեղծություննում խոսեց ճորտատիրության մասին: Չնայած երկրում տխուր իրադարձությունների ֆոնին բանաստեղծը չի կորցնում իր դրականն տրամադրությունը՝ աշնան մասին իր բանաստեղծությունը սկսելով այս երկտողով։

«Славная осень! Здоровый, ядерный

Воздух усталые силы бодрит»